Valley of desolation

We konden rustig uitgeslapen. Om negen uur gingen we ontbijten. De meeste fietsers waren vertrokken, dus we hadden de ontbijtzaal voor ons alleen. Eerst maar weer hobbelen naar Nieu-Bethesda om wat boodschapjes te doen en koffie te drinken en dan op weg naar Graaff-Reinet. Daar is de beroemde valley of desolation. Hier in Zuid-Afrika wordt alles geregistreerd als je een SAN park wil binnengaan, dus na de nodige formulieren te hebben ingevuld en entree te hebben betaald mochten we het park in.Na een eind rijden waren we op onze bestemming. Vanaf de parkeerplaats moesten we nog een stukje omhoog klimmen. We waren alleen op de top en hadden alle tijd om van het uitzicht te genieten. We konden nog een kleine rondwandeling van een uur maken, het pad was onduidelijk en we raakten dan ook van het pad af. Vervolgens waren er nog een verschillend aantal uitkijkpunten. Ook daar hadden we het rijk alleen. Terug naar Graaff-Reinet om een horeca gelegenheid te zoeken met internet toegang. Dat werd Wimpy. Na het verorberen van een smakeloze hamburger hebben we daar het verslag van gisteren geschreven. Terug op de Guestfarm hebben we nog even in de zon zitten lezen. Rond zeven uur gingen we weer met de groep wielrenners eten. Één van de wielrenners is een boer die er plezier in heeft om zelf brandewijn te maken. Hij had een aantal flessen meegenomen en Wim mocht een glaasje drinken van zesendertig jaar oude brandewijn. Heerlijk! Toen was het tijd om aan tafel tegaan en we kregen heerlijk lamsvlees van de braai voorgezet. Wederom genieten.