National park Rincon de la Vieja

Na een goed ontbijt en aan de hand van de informatie van de gastheer reden we richting het National Park Rincon de la Vieja. Al na 800 meter moesten we tol betalen omdat we over een enorm terrein van een private persoon moesten rijden, anders een omweg van 1 uur. De bestemming lag op 17 kilometer, maar er was heel wat kunst en vliegwerk nodig om daar aan te komen, naast de nodige kuilen, keien, modder en zand hadden we ook te maken met slechte bewegwijzering, eerder regel dan uitzondering in Costa Rica. Maar we kwamen er.

Er wachtte ons een mannetje aan een picknick tafel met een telefoon die ons naar onze registratienummer vroeg en weer werd er gezegd, jullie namen kunnen we niet uitspreken. Hij legde ons zo goed als hij kon uit in het Spaans wat de verschillende routes waren al dan niet met behulp van een vertaal programma op zijn telefoon, waarschuwde ons dat de paden glad waren en dat we langzaam moesten lopen. We maakten een foto van het routebord en vol goede moed gingen we op stap.

Al snel kwamen we ons eerste probleem tegen, het was modderig en glad. Na een korte afdaling kwamen we onze eerste snelstromende beek tegen, welke we moesten oversteken door middel van stapstenen, sommige wiebelig en glad. Plons en daar lag Ingeborg, helemaal nat, maar deze kanjer wilde toch doorgaan. Gelukkig hadden de volgende beekjes touwen waar je je aan vast kon houden. Na anderhalf uur roken we waarom we deze tocht hadden ondernomen, zwavel, warmwaterbronnen van de vulkaan. Het is er werkelijk geweldig prachtig. Na een uurtje daar hebben rondgebracht, ondertussen was Ingeborg bijna opgedroogd zijn we teruggelopen. Aan het eind van de wandeling, tijdens het schoonmaken van onze schoenen spotte we nog wat apen in de bomen.

We zijn teruggereden naar Curubandé waar we een welverdiende lunch/diner hebben genuttigd.

Morgen op weg naar Monteverde, de bergen in.